Wednesday, September 5, 2007
Wednesday, June 6, 2007
Zaprawa
Zaprawa to mieszanina wody i spoiwa z drobnym kruszywem lub innym wypełnieniem. Podstawową własnością zaprawy jest wiązanie, czyli przejście z stanu płynnego, plastycznego w stały. Zaprawy w budownictwie używane są przede wszystkim do:
łączenia elementów np. cegieł w murze, elementów licujących ścianę z murem itp. w jedną całość
wypełnienia spoin, a przez to równomierne przenoszenie obciążeń i uszczelnienie elementów budowli
ochrona elementów obiektów przed wpływami atmosferycznymi i nadanie im estetycznego wyglądu (np. tynki ścian, stropów)
produkcja wyrobów i elementów budowlanych (np. pustaków ściennych, stropowych, bloczków itp.)
Zaprawy mają inne właściwości przed związaniem i po. Świeże zaprawy charakteryzują się konsystencją i urabialnością, stwardniałe cechuje przede wszystkim wytrzymałość mechaniczna i mrozoodporność. Do zapraw, jako kruszywa najczęściej używa się piasku. W zależności od rodzaju użytego spoiwa rozróżnia się zaprawy:
cementowe - stosowane przy murowaniu ścian i innych elementów mocno obciążonych, wykonywania posadzek, do osadzania stalowych elementów (kotew, krat, balustrad itp.), łączenia prefabrykatów (wypełnienia spoin między nimi), wypraw ochronnych, zwłaszcza mających kontakt z wodą lub wilgocią, produkcji wyrobów itp.
wapienne - twardnieją powoli, wytrzymują tylko do temperatury +500°C, używane do tynków wewnętrznych, murów nadziemnych; raczej rzadko stosowane,
cementowo-wapienne - najczęściej stosowane w budownictwie przy wykonywaniu robót murarskich i tynkarskich zewnętrznych i wewnętrznych,
cementowo-gliniane - obecnie rzadko stosowane do robót murarskich budynków mieszkalnych i gospodarczych, wypraw tynkarskich, izolację pionową ścian piwnicznych, zbiorników w budownictwie wiejskim. Występowały w budownictwie szkieletowym (mur pruski),
gipsowe - częściej stosowany jest zaczyn gipsowy, czyli mieszanina gipsu z wodą bez użycia kruszywa - używa się do szpachlowania ścian, tynków wewnętrznych, wypełnień ubytków w tynkach wewnętrznych, wyrobu elementów sztukaterii, płyt gipsowych Pro-monta i płyt gipsowo-kartonowych, łączenia elementów gipsowych; zaprawy gipsowe - z zaczynu gipsowego z dodatkiem piasku - zastosowanie najczęściej do wewnętrznych wypraw tynkarskich,
magnezjowe - obecnie nie stosowane.
Ponadto można wyróżnić:
zaprawy specjalne, np.:
na kruszywie barytowym - do wypraw w elementach stosowanych jako osłony przy promieniowaniu jonizującym,
wodoszczelne - z cementu portlandzkiego lub hutniczego, piasku, wody i ewentualnych środków chemicznych uszczelniających, często nakładane pod ciśnieniem (torkretnicą), czyli wyrzucane są z dyszy pod dużym ciśnieniem, przez co mocniej łączą się z podłożem,
ogniotrwałe - do murowania ścian z cegieł ogniotrwałych, przygotowywane np. z zmielonego proszku szamotowego lub glin ogniotrwałych zmieszanych z wodą,
ciepłochronne - najczęściej cementowo-wapienne z zastosowaniem lekkich kruszyw, do murowania ścian z bloczków pianobetonowych, itp.
zaprawy przygotowane fabryczne:
suche mieszanki zaprawy cementowej, cementowo-wapiennej, gipsowej i inne o podobnym zastosowaniu jak przygotowane od podstaw na miejscu budowy
suche mieszanki do szpachlowania ścian
zaprawy klejowe do przyklejania np. płytek ceramicznych,
zaprawy klejowe do łączenia elementów np. bloczków z pianobetonu
cienkowarstwowe wyprawy tynkarskie oparte na żywicach akrylowych i innych do wypraw zewnętrznych i wewnętrznych (w tym tynki na warstwie ocieplenia)
zaprawy do wykonywania posadzek (jastrychów) jako podkładów pod podłogi itp.
zaprawy bezskurczowe do napraw, uzupełnień elementów budowlanych (betonowych)
i inne.
W celu modyfikacji naturalnych właściwości zapraw stosuje się domieszki. Są to związki chemiczne (lub ich mieszaniny) dodawane w ilości nie większej niż 5% masy spoiwa.
Właściwości zaprawy:
dla zapraw świeżo zarobionych:
urabialność,
wydajność objętościowa próbnego zarobu,
plastyczność,
gęstość objętościowa,
czas zachowania właściwości roboczych,
zdolność utrzymania wody (więźliwość, retencja),
podatność do samoczynnego wydzielania wody,
podatność na rozwarstwianie się,
zawartość powietrza.
dla zapraw stwardniałych:
wytrzymałość na zginanie,
wytrzymałość na ściskanie,
wytrzymałość na rozciąganie,
nasiąkliwość,
wilgotność,
gęstość objętościowa,
kapilarne podciąganie wody,
mrozoodporność,
skurcz,
współczynnik rozmiękania,
przyczepność zaprawy do podłoża.
łączenia elementów np. cegieł w murze, elementów licujących ścianę z murem itp. w jedną całość
wypełnienia spoin, a przez to równomierne przenoszenie obciążeń i uszczelnienie elementów budowli
ochrona elementów obiektów przed wpływami atmosferycznymi i nadanie im estetycznego wyglądu (np. tynki ścian, stropów)
produkcja wyrobów i elementów budowlanych (np. pustaków ściennych, stropowych, bloczków itp.)
Zaprawy mają inne właściwości przed związaniem i po. Świeże zaprawy charakteryzują się konsystencją i urabialnością, stwardniałe cechuje przede wszystkim wytrzymałość mechaniczna i mrozoodporność. Do zapraw, jako kruszywa najczęściej używa się piasku. W zależności od rodzaju użytego spoiwa rozróżnia się zaprawy:
cementowe - stosowane przy murowaniu ścian i innych elementów mocno obciążonych, wykonywania posadzek, do osadzania stalowych elementów (kotew, krat, balustrad itp.), łączenia prefabrykatów (wypełnienia spoin między nimi), wypraw ochronnych, zwłaszcza mających kontakt z wodą lub wilgocią, produkcji wyrobów itp.
wapienne - twardnieją powoli, wytrzymują tylko do temperatury +500°C, używane do tynków wewnętrznych, murów nadziemnych; raczej rzadko stosowane,
cementowo-wapienne - najczęściej stosowane w budownictwie przy wykonywaniu robót murarskich i tynkarskich zewnętrznych i wewnętrznych,
cementowo-gliniane - obecnie rzadko stosowane do robót murarskich budynków mieszkalnych i gospodarczych, wypraw tynkarskich, izolację pionową ścian piwnicznych, zbiorników w budownictwie wiejskim. Występowały w budownictwie szkieletowym (mur pruski),
gipsowe - częściej stosowany jest zaczyn gipsowy, czyli mieszanina gipsu z wodą bez użycia kruszywa - używa się do szpachlowania ścian, tynków wewnętrznych, wypełnień ubytków w tynkach wewnętrznych, wyrobu elementów sztukaterii, płyt gipsowych Pro-monta i płyt gipsowo-kartonowych, łączenia elementów gipsowych; zaprawy gipsowe - z zaczynu gipsowego z dodatkiem piasku - zastosowanie najczęściej do wewnętrznych wypraw tynkarskich,
magnezjowe - obecnie nie stosowane.
Ponadto można wyróżnić:
zaprawy specjalne, np.:
na kruszywie barytowym - do wypraw w elementach stosowanych jako osłony przy promieniowaniu jonizującym,
wodoszczelne - z cementu portlandzkiego lub hutniczego, piasku, wody i ewentualnych środków chemicznych uszczelniających, często nakładane pod ciśnieniem (torkretnicą), czyli wyrzucane są z dyszy pod dużym ciśnieniem, przez co mocniej łączą się z podłożem,
ogniotrwałe - do murowania ścian z cegieł ogniotrwałych, przygotowywane np. z zmielonego proszku szamotowego lub glin ogniotrwałych zmieszanych z wodą,
ciepłochronne - najczęściej cementowo-wapienne z zastosowaniem lekkich kruszyw, do murowania ścian z bloczków pianobetonowych, itp.
zaprawy przygotowane fabryczne:
suche mieszanki zaprawy cementowej, cementowo-wapiennej, gipsowej i inne o podobnym zastosowaniu jak przygotowane od podstaw na miejscu budowy
suche mieszanki do szpachlowania ścian
zaprawy klejowe do przyklejania np. płytek ceramicznych,
zaprawy klejowe do łączenia elementów np. bloczków z pianobetonu
cienkowarstwowe wyprawy tynkarskie oparte na żywicach akrylowych i innych do wypraw zewnętrznych i wewnętrznych (w tym tynki na warstwie ocieplenia)
zaprawy do wykonywania posadzek (jastrychów) jako podkładów pod podłogi itp.
zaprawy bezskurczowe do napraw, uzupełnień elementów budowlanych (betonowych)
i inne.
W celu modyfikacji naturalnych właściwości zapraw stosuje się domieszki. Są to związki chemiczne (lub ich mieszaniny) dodawane w ilości nie większej niż 5% masy spoiwa.
Właściwości zaprawy:
dla zapraw świeżo zarobionych:
urabialność,
wydajność objętościowa próbnego zarobu,
plastyczność,
gęstość objętościowa,
czas zachowania właściwości roboczych,
zdolność utrzymania wody (więźliwość, retencja),
podatność do samoczynnego wydzielania wody,
podatność na rozwarstwianie się,
zawartość powietrza.
dla zapraw stwardniałych:
wytrzymałość na zginanie,
wytrzymałość na ściskanie,
wytrzymałość na rozciąganie,
nasiąkliwość,
wilgotność,
gęstość objętościowa,
kapilarne podciąganie wody,
mrozoodporność,
skurcz,
współczynnik rozmiękania,
przyczepność zaprawy do podłoża.
Subscribe to:
Posts (Atom)